DÖNÜŞÜM HİKAYELERİ
Sürücü Belgesi: Deniz yirmili yaşlarında sosyal, neşeli, kendine güveni tam genç bir kadındı. Sürücü belgesi almaya karar vermiş ve ehliyet sınavına girmişti. Yazılı sınavı geçmek çok kolay olmuştu. Fakat ikidir direksiyon sınavında çuvallıyordu. Direksiyona geçtiğinde, nedenini bilmediği bir sebeple bacakları görünür biçimde zangırdamaya başlıyor, gaz, fren, debriyaj hepsi birbirine karışıyordu. ReBrain® çalışmasında bunun altında yatan sebebin yakın zamanda babasını kaybetmesiyle ilgili olduğunu keşfetti. Olumsuz duyguların ortadan kalkmasından bir hafta sonra, girdiği direksiyon sınavını geçtiğinin müjdesini aldık.
Buruk Evlat: Deniz çocukken 11-12 yaşlarına kadar babası yurtdışında yaşadığı için onu yılda sadece birkaç kez görebiliyordu. Bu yüzden bir çocuk olarak baba desteğinden yoksun kaldığı için kendini bazı konularda eksik ve güvensiz hissediyordu. Böyle bir eksiklik duygusu Denizi’in ileriki yaşlarında sıkça çekingenlik, ve burukluk duygusu yaşamasına neden oldu. Bu da onu hayatta pek çok konuda birkaç adım geride bıraktı. ReBrain® yöntemiyle kolayca bu duygudan kurtulup hayata güvenle bakabilen huzurlu bir insan oldu.
Örnek Öğretmen: Deniz ellisine yakın, hoş, alımlı bir kadındı. Öğrencilerine her yönden örnek olan, mesleğini büyük bir sorumlulukla yerine getiren bir öğretmendi. Velilerinden biriyle konuştuğu o gün dünya başına yıkılmış gibi hissetti. Öğrencisi onu örnek alarak dudaklarını kemirmeye başlamıştı ve annesi ne yapacağını bilemediği gibi, içten içe öğretmeni suçlar gibi konuşmaktaydı. Deniz küçüklüğünden beri bu huyunu bırakamıyor, bazen dudaklarını kanattığı halde kendini durduramıyordu. ReBrain® çalışması sayesinde buna sebep olan anıyı buldu ve bu anının onda hissettirdiği duygulardan kurtulunca bu nefret ettiği huyundan da bir anda kurtulmuş oldu. Dudaklarını kemiren, endişeli ve gergin Denizin yerine huzurlu, neşeli, esprili, kendine güveni yüksek bir Deniz gelmişti.
Dokunamıyorum, pis: Deniz 22 yaşında, geleceği çok parlak görünen, başarılı bir moleküler biyoloji ve genetik bölümü öğrencisiydi. Üniversite öğrencileri için yaptığımız bir workshop’ta kendisiyle tanıştık. ReBrain® yöntemini öğrettiğimiz bu workshop’ta takıntısı üzerine çalışmak istediğini söyledi. Dışarıdaki hiçbir şeye dokunamama, insanlarla tokalaşmada sıkıntı yaşama gibi bir rahatsızlık durumu vardı. Sebebini bir türlü bulamamıştı. “İnanın bazen dışarıda bir kedi gördüğümde sevmek istiyorum fakat pistir diye onu bile sevemiyorum” diyordu. Sokaktaki bir şeye dokunamadığı gibi, dışarıdan gelen arkadaşının montuna dahi dokunamıyordu. Eğer dokunursa hemen ellerini yıkamak zorunda hissediyordu.
Workshop’a başlamadan önce çaresizlik içerisinde bakan gözleri, daha ilk adımda bu rahatsızlığa sebep olan anı hatırladığında aniden parladı.
6 yaşındayken gittikleri köyde, tavukları tezekten yapılmış tepeciğin üzerinde gezerken görmüş, tavuklar geziyorsa, kendisinin de gecebileceğini düşünüp, tezeklerin üzerinde oynamaya başlamıştı. Fakat tezeklerin yumuşak yerine gelince aniden içine düşüvermişti. O sırada yaşadığı iğrenme, eve giderken onu gören insanlardan utanma, annesinin kızacağını düşünerek yaşadığı korku, günümüze “dışarıdan hiçbir şeye dokunamama takıntısı” olarak gelmişti.
İlerleyen adımlarda kök resmi etkisizleştirdikçe yüzündeki ifade önce şaşkınlığa, sonra mutluluğa döndü. Workshop’ın başında bizimle tokalaşmaya çekinirken, sonunda bizlere sarılarak ayrıldı. Birkaç hafta sonra tekrar konuştuğumuzda, hayatının inanılmaz değiştiğini, üzerinden bir yük kalktığını ve artık rahatladığını anlatıyordu.